In vitro

Lucjanna

Nie wiem czy jestem za, czy przeciw. Chyba przeciw. Hodowanie dzieci... Nie wiem co bym zrobiła, gdybym dowiedziała się, że jestem z probówki. Masakra.

K'Ehleyr

Jeśli chodzi o to in vitro to sprawa jest o tyle dla mnie trudniejsza, że zawsze uważałam się za osobę wierzącą i starającą się żyć zgodnie z Bogiem.
Tymczasem wiadomo, jaka jest postawa Kościoła wobec in vitro. Między innymi dlatego czuję, że Kościół niestety robi się coraz bardziej odległy dla mnie... To trochę boli, bo tak jak pisałam, nigdy nie wchodziłam na drogę wojenną mojej duszy z Kościołem, a tu nagle słyszę, że jeśli popieram in vitro, to oznacza, że nie jestem prawdziwym katolikiem, tylko kreują jakąś własną postawę, co jest postrzegane jako złe.
Nie wiem, jak to będzie, ale chciałabym, aby Bóg zrozumiał dlaczego nie potrafię potępić in vitro...

Nie uważam, żeby dziecko "z probówki" było w czymkolwiek gorsze od któregokolwiek innego, poczętego w "tradycyjny sposób".
Pary mają problem z płodnością - przyczynia się do tego rozwój cywilizacji, dzisiejszy świat jest zupełnie inny niż ten kilkadziesiąt/set lat temu. Wraz z cywilizacją rozwija się nauka, w tym również medycyna. Myślę, że skoro Bóg dał nam chęć poznawania, dał nam rozsądek, wolną wolę i możliwości rozwoju, to nie mozemy tego porzucić... Metody leczenia bezpłodności moga zawieść, tymczasem tyle osób marzy o dziecku, przecież ono może tak samo kochać, wierzyć, pomagać, cieszyć się...
Myślę, że na hasło "in vitro" nie można odpowiedzieć "adopcja!". Oczywiście, że danie miłości osieroconemu dzieciakowi to wielki, piękny czyn i popieram go z całego serca. Jednak są pary, które marzą o swoim maleństwie... Dziecku, które je uszcześliwi. I mogą je mieć jedynie przez metodę in vitro.
Warto zaznaczyć, że przecież adopcja nie polega na "dzień dobry, poproszę trzyletniego chłopca z niebieskimi oczkami" "Proszę podpisać!" "Dziękuję bardzo!".
Chodzi o cały proces, przygotowania, testy... Nie zawsze ludzie, którzy chcą adoptować dziecko uznawani są za dobrych rodziców dla niego. Nie każdy potrafi wychować adoptowane dziecko - nie twierdzę, że są inne czy złe. Nie wiem, jak to powiedzieć - to po prostu leży w psychice. Myślę, że chyba mogłabym adoptować dzieciaka. Ale Kasia, Basia, Stasia może popierać adopcję, jednak samej nie potrafić się na to zdobyć.

Nie obawiałabym się, że in vitro zawładnie światem, ze przestaną się rodzić tradycyjnie poczęte dzieci. Akt prokreacji jest na tyle przyjemny, że ludzie go nie zaprzestaną, dzieci będą się rodzić. Jeśli ktos będzie potrzebował metody in vitro i będzie mógł sobie na nią pozwolić - zrobi to lub nie, w zgodzie z własnym sumieniem.

Wybaczcie chaos, wybaczcie jeśli źle przekazałam to, co chciałam przekazać, ale nie jestem na własnym komputerze i nie mam doskonałych warunków do skupienia się.

Dreamer